معنی غلغل افتادن در لغت نامه دهخدا

شور و غوغا افتادن. داد و فریاد و های و هوی برخاستن:، گر ضعیفی در زمین خواهد امان، غلغل افتد در سپاه آسمان.، مولوی.، وه که گر بر سر کوی تو شبی روز کنم، غلغل اندر ملکوت افتد از آه سحرم.، سعدی (خواتیم).، دی بوستان خرم و صحرا و لاله زار، وز بانگ مرغ در چمن افتاده غلغلی.، سعدی (طیبات)

معنی غلغل افتادن در فرهنگ لغت هوشیار

شور و غوغا افتادن داد و فریاد به هوا برخاستن

معنی غلغل افتادن - جستجوی لغت در جدول جو

غلغل افتادن

لغت نامه دهخدا

غلغل افتادن

تصویری از غلغل افتادن — تصویر غلغل افتادن

فرهنگ لغت هوشیار

غلغله افتادن

شور و غوغا افتادن، داد و فریاد، هیاهو و آشوب برپا شدن

فرهنگ فارسی عمید

غلغله افتادن

(دَرْ، رَ / رِ دَ)

شور و غوغا افتادن. غریوافتادن. فریاد و هیاهوی بسیار واقع شدن. رجوع به غلغله شود: و حسنین و فرزندان فریاد برآوردند و غلغله در مدینه افتاد. (قصص الانبیاء ص 244).
چون بنالد زار و بیشکر و گله
افتد اندر هفت گردون غلغله.
مولوی (مثنوی).
ولوله در عالم بالا فتاد
غلغله در گنبد والا فتاد.
امیرخسرو (از آنندراج).
غلغله در فوج ملائک فتاد
چرخ سراسیمه ز رفتن ستاد.
میرزاطاهر وحید (درباره معراج، از آنندراج)

شور و غوغا افتادن. غریوافتادن. فریاد و هیاهوی بسیار واقع شدن. رجوع به غُلغُلَه شود: و حسنین و فرزندان فریاد برآوردند و غلغله در مدینه افتاد. (قصص الانبیاء ص 244).
چون بنالد زار و بیشکر و گله
افتد اندر هفت گردون غلغله.
مولوی (مثنوی).
ولوله در عالم بالا فتاد
غلغله در گنبد والا فتاد.
امیرخسرو (از آنندراج).
غلغله در فوج ملائک فتاد
چرخ سراسیمه ز رفتن ستاد.
میرزاطاهر وحید (درباره معراج، از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خلل افتادن

(بِ شُ وَ دَ)

خرابی پیدا شدن. فساد و تباهی حاصل آمدن: چون به لشکرگاه رسید، یافت قوم را بر حال خویش هیچ خللی نیفتاده بود. (تاریخ بیهقی). دست بتوفیر لشکر برد و در آن بسیار خللها افتاد. (تاریخ بیهقی). و اگر عیاذاً باﷲ... خلل افتد جیحون بزرگ در پیش است و گریزگاه خوارزم سخت دور. (تاریخ بیهقی).
خلل گرچه می افتدش در دماغ
ولی سرخوشی می پذیرد چو باغ.
ملاطغرا (از آنندراج).
صدخلل در راحت تنهائیم افتاد اگر
زآشنایان گردبادی در بیابان داده ایم.
کلیم (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

غلط افتادن

(دَ مَ دَ)

خطا روی دادن. نادرست شدن:
به رویت خواهم الحمدی بخوانم
غلط ترسم که در بسم اﷲ افتد.
امیرخسرو (از آنندراج).
از همه من ترا پسندیدم
این غلط وقت انتخاب افتاد.
ملا نسبتی (از آنندراج).
- در غلط افتادن، اشتباه کردن. ناصواب گفتن و کردن: گفتند امیر در بزرگ غلط افتاده و پنداشته است که ناحیت و مردم آن بر اینجمله است که دید. (تاریخ بیهقی). جمشید در غلط افتاد و دیگر روز خلق را گفت بدانید و آگاه باشید که من خدای شمایم. (قصص الانبیاء) :
هر زمان از شوخ شنگیها به رنگ دیگر است
در غلط افتادم که کشمیر است یا دلدار ماست.
نادم گیلانی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

غلغله افتادن

شور و غوغا افتادن، داد و فریاد و های و هوی برخاستن

فرهنگ لغت هوشیار

غلط افتادن

نادرست بودن نابه جا آمدن خطا رخ دادن اشتباه پیدا شدن

فرهنگ لغت هوشیار

غلط افتادن

((~. اُ دَ))

اشتباه پیدا شدن، خطا رخ دادن

فرهنگ فارسی معین

معنی غلغل افتادن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما